Historia stolarni
Meble Bieniek
Wiosna 1937 roku
Zygmunt Bieniek rozpoczyna oficjalnie świadczyć usługi stolarskie we Wsi Rozalin koło Jadowa
O nas
Historia Zygmunta Bieniek
W naszej rodzinie stolarstwo zapoczątkował dziadek Zygmunt Bieniek który urodził się Rozalinie koło Jadowa w 1918r. Pochodził z rolniczej rodziny, gdzie uprawa ziemi była głównym źródłem utrzymania. W tamtych czasach wszystkie przedmioty codziennego użytku były wykonywane w małych przydomowych warsztatach lub samodzielnie w zaciszu własnego domu.
Młody Zygmunt w dzieciństwie samodzielnie wykonywał swoje pierwsze zabawki. Do dziś wspominam jak dziadek uczył nas robić łuki z gałęzi i sznurka.
Dzieciństwo dziadka nie było kolorowe tak jak w dzisiejszych czasach. Zygmunt był najstarszym synem i od najmłodszych lat wraz z rodzeństwem pomagał w pracach rolniczych swemu ojcu Stanisławowi. Kończąc 4 klasę szkoły podstawowej, cały swój czas poświęcał pracy w rodzinnym gospodarstwie rolniczym pod presją rodziny. Zygmunt miał swoje hobby jakim było stolarstwo. Ojciec uważał tą pasje jako bezsensowną gdyż „drewna się nie zje” jak to miał w zwyczaju mawiać. Rolnictwo w tamtych czasach opierało się głównie na pracy ludzkiej, więc każda para rąk do pracy była ważna.
Liczne potomstwo było gwarancją dobrobytu na starość oraz zapewnieniem siły roboczej w prowadzonym gospodarstwie.
Problemy z ojcem
Pra dziadek Stanisław był przeciwny by Zygmunt rozwijał swój talent stolarski. Bał się bowiem by jego pierworodny syn mając fach w ręku nie uciekł w świat zostawiając dom rodzinny. W środy odbywały się cyklicznie targi na których pradziadek sprzedawał swoje płody rolne. Czas ten był odpowiedni dla Zygmunta by rozwijać swoje umiejętności stolarskie. Pierwszym większym zrealizowanym projektem był własnoręcznie wykonany stół stolarski, który niezbędny był do pracy.
W wieku 19 lat w 1937r, pełnoletni wówczas Zygmunt rozpoczął świadczenie swoich usług dla lokalnej społeczności która potrzebowała jego wyrobów do codziennego bytowania. Dziadek wytwarzał trzonki do siekier, narzędzia rolnicze, miotły, kieraty obsadzał w drewno oraz dostarczał niezbędną stolarkę do budowania domów. W tamtych czasach plastik nie był dostępny , więc drewno dzięki swoim właściwościom fizycznym, takich jak wytrzymałość, elastyczność, lekkość i łatwość obróbki, czyniły drewno atrakcyjnym materiałem do produkcji różnego rodzaju przedmiotów.
W 1939 roku wybuchła II wojna światowa i dziadek musiał zaprzestać swoją działalność, ponieważ wszyscy fachowcy byli narażeni na pojmanie i zesłanie do niemieckich obozów pracy. Cały okres wojny Zygmunt poświęcił na działalność rolniczą w gospodarstwie rodziców. Wielu znajomych posiadających
Założenie rodziny przez Zygmunta
W 1946r wziął ślub z Julianną Gawor i rozpoczął budowę własnego domu oraz warsztatu w sąsiedztwie swoich rodziców. Dziadkowie mieli 3 synów Stanisława, Józefa oraz najmłodszego Jana. Okres powojenny był ciężki dla młodego małżeństwa. Zawierucha II wojny światowej i powstałe zniszczenia miały wpływ na rozwój stolarnii.
Stanisław i Jan podtrzymali pasję swojego ojca i postanowili uczyć się fachu stolarskiego w Warszawskich Szkołach Zawodowych o tym profilu.
Stanisław i Jan wiążą swoje życie ze stolarstwem
Stryj Stanisław Bieniek całe swoje życie przepracował w zakładach „Stolarka Wołomin” która zajmowała się m.in. produkcją okien, drzwi.
Józef Bieniek przejął gospodarstwo rolnicze.
Jan Bieniek
Jan Bieniek (mój ojciec) w czasach PRL pracował w Zakładach Stolarskich „Zaplecze” a w latach 90 wraz z kolegą Andrzejem otworzyli własną stolarnię przy ulicy Oliwskiej na Warszawskim Bródnie.
Stolastwo w rodzinie Bieniek płynie nam we krwi
Jedno z niewielu zdjęć na ktorym jestem z dziadkiem z Zygmuntem oraz bratem Arkadiuszem który również prowadzi zakład stolarski
